Danielle'im!

Bebekler daha üç aylıkken bazı sesler çıkarmaya başlarlar.. Bunlar konuşmanın en primitif halidir.

İlk o zaman onların bizimle daha farklı anlamda bir iletişime girmeye başladıklarını hissederiz.

Anne babalarının gözlerine kilitlerler gözlerini ve onların mimiklerini taklit etmek ister gibi ifadeler oluşur yüzlerinde.

Danielle'ín o günleri dün gibi gözümün önündedir..

Hayata gerçek bir doğuş işte sanki o günlerde başlar.

Ben en azından böyle hissetmiştim..

İlk bir iki ay insiyaki olan çoğu şey  üçüncü ayın başlarında farklı bir anlam kazanmaya başlar.

Onlara gülümsediğinizde size bilinçli olarak karşılık vermeye başladıkları zamanlardır artık.

Çıkardığınız sesleri, kelimelerinizi taklit etmek istiyorlarmıçasına bir çaba görürsünüz  birden.

İçinizde doğan yepyeni bir aşk gibidir o günler.

Gözlerinizin içine gülen gözlerle baktıklarında tek yapmak istediğiniz şey onları yüreğinizin içine koymaktır.

Bebeğe, o küçücük varlığa duyulan sevgiyi kelimelerle ifade etmek mümkün mü bilmiyorum.

Küçücük bir canlının elinizde filizlenip büyüdüğünü görmekse sanırım esas mucize.

Bazen ben çok tuhaf şeyler hissederim. Sanki çocuklarımı doğurmuş olmak değil, onların benim ellerimde büyümüş olmaları beni onlara en çok bağlayan şeymiş gibi bir his vardır içimde.

Danielle'ın doğumunun arkasından gelen günlerde yaşadığım duygular çok yoğundular..

Çoğu zaman tarif edildiği kadar basit olmayabiliyor bir annenin ilk duyguları.

Yıllar sonra Gal dünyaya geldiği günlerde aklımda olan tek şeyse Danielle'di.

Ondan uzak kaldığım, o bir kaç günlük doğum sürecinde onun neler hissettiğinden başka bir şey yoktu aklımda.

Hastane'den eve dönerken eşime arabayı durdurmasını rica ettiğimde ilk girdiğim dükkandan ona gözüme görünen en sevimli ördeği almıştım..

Küçücük bir hediyeydi ama ben en çok o ördeği sevmiştim.

Ve ona en çok sevdiğim şeyi almak istiyordum ben

Tek istediğim Danielle'ín onu hala sevdiğimi bilmesiydi.

Çocuğum beş yaşına geldiğinde onu ilk günden çok daha fazla sevdiğimi biliyordum.

Halbuki Danduş bebekken, acaba büyüdüğünde artık küçük bir çocuk olmayacağı için onu çocukluğundaki kadar sevmeye devam edecekmiyim diye sorardım kendime?

Ya büyüdüğünde bazı şeyler eksilirse derdim hep.

Ama o büyüdükçe ona olan sevgim katlanarak büyüdü.

Karşımda gördüğüm, benden daha uzun  genç kıza baktığımda ben bugün sadece sevgiyi görüyorum.

Ve biliyorum ki beni ona bağlayan şey onu doğurmaktan çok ona verdiğim senelerimdir .  💓

Batya R. GALANTI