Seneler önce tanıştığım bir arkadaşım vardı. Çocuklarımız aynı yuvada okuyordu. Benden on yaş genç olan bu bayan ve eşi, o zamanlar bizimle aynı şehirde oturuyorlardı. Kocasının Rishon Le Tsion'a yakın bir yerlerde aldığı iş teklifi üzerine buralara taşınmışlardı. Daha sonraları yeniden kuzeye yerleşecekleri günlere dek çok sık görüşür olmuştuk bu çiftle! Kendisini çok sevdiğim bu insan, üçüncü doğumunun ardından, bir gün bir piknikte, "Artık değişen bedeninin bir genç kızınkiyle yarışa giremeyeceğini !"söylediğinde..yaş dönemi benzeri bir psikoloji yaşadığını anlamıştım. Hala yeterince genç olan bu kadının üç doğum sonrası böyle şeyler hissedebilmesini yine de anlıyordum.
Aynı bayan, kırklarını geçtiğinde sosyal medya'da paylaştığı yüzlerce resimle yaşının getirdiği değişimlere karşı savaş açmakla meşgul görünüyordu. Bugünün kadınlarının bir çoğu gibi. Bu o ve onun gibileri için bir mücadeye dönmüştü. Her gün bıkmadan başkalarına, en çokta kendi kendilerine; " Ben hala gencim, ben hala formundayım" ispatlaması içine girenlerden sadece biri bu insan!!.
Arada bir resim paylaştığımda acaba çok mu abarttım diyerek, şüpheye düşen benim de bu konuda hasssas olmadığımı söylemem imkansız. Her adımımda, artık eskisi değilim, gibi fikirleri beynimin bir yerlerinde taşıyan ben de zaman zaman çaktırmadan eşime attığım kimi sözlerle, bana tersini ıspatlamasını bekler gibi oluyorum. Onun, "Hala gayet iyi görünüyorsun!!" sözleri, biz kadınlar için ne kadar önem taşıyor! Eskisi gibi olmadığımızı bilmek değiştirmiyor, içimizde yaşayan genç kıza karşılık dışımıza yansıyan gerçekleri reddetmek çoğu yaş alan kadının yaşadığı bir şey sanırım....
Her ne kadar, yaşınızı göstermediğinizi söyleseler, her ne kadar, eşiniz; "Hep aynısın!"dese de.. orta yaşa geldiğinizde bir yaş krizini ufaktan yaşamamak mümkün değil galiba. Hele bugünkü smartphone'ların HD çekimlerinde, size aynadan çok daha acı gerçekler yansıtan fotoğraflara baktığınızda ama ben bu kadar kötü görünmüyorum ki derken, bu defa da benim gibi fotoğraflara neredeyse alerji geliştirenler acaba kaç kişidir bilmem.
Arkadaşlarımın çoğu hala birer genç kızmış gibi, her anlarını görüntülemekle meşgullerken ben genelde fotoğraftan kaçınır oldum. Geçenlerde bir tanesi dalga geçiyordu benimle; "Sen de iyice tuhaflaştın!" ben beni fotoğrafın dışında bırak derken. Çok az fotoğraf çektiren bir bayan oldum ben!!! Çoğunluğun tersi durumlar yaşıyorum. Çoğu kez fotoğraf çekmeyi boş veriyorum...
Dün gece tv'de günümüz orta yaş kadınlarının ne kadar çok estetik ameliyatlarla uğraştıklarını gösteren bir program izledim.
Estetik ameliyatlar kendimi bildim bile hep vardı. Ama bugünkü sosyal medya insanların neredeyse hepsini tek tek artistlere çevirdi. İnsanların bu konudaki obsesif uğraşıları, her birimizi birer " celeb " gibi meşgul etmeye başladı. Eskiye göre bugün, sokaktaki alelade insan bile kendi estetiğine çok farklı bir saplantı geliştirir hale geldi. Estetik ameliyatlar son derece fazlalaştılar.
Her küçük kırışıkla estetik merkezlerine koşanlar, her an botox yaptıran, dudaklarına, yüz kenarlarıyla boğaz bölgelerine iğneler enjekte eden kadınlarla doldu toplum.
Tam bu konuları işleyen programın orta yerindeyken kapıdan yanında bir arkadaşıyla gelen kızıma; " İlle de estetik yaptırmak deseler belki iki kaşımın arasında bana daha ciddi bir hava veren o iki çizgiyi yok etmek isterdim! " dedim ben.......hahahaha sanki kızımın çok umurundaymış gibi nasıl göründüğüm? Gençlerin kendi yaşamları kendilerini yeterince meşgul ederken bizleri farketmeleri bile zor!!!
Ancak, tv'de gösterdikleri bayanların onlarca estetik ve bir o kadar yüz gerdirme operasyonları ve botox sonrası halleri bana hala yeterince " kötü" görünüyor!!!
Bu kadınlar kimi kırışıklıklarından kurtulsalar da gerçek anlamda genç görünmeyi beceremediklerini, çoğu kez yüzlerinde donuklaşan bir ifade belirdiğini, bir çoklarıysa şişme bir plastik bebeğe dönüştüklerini görmüyorlar mı bilmiyorum diyordum. Programı hazırlayan ve kendisi de benim yaşlarımda olan, en az yirmi beş senelik manken ( ki bu kadın hala çok güzel duruyor!) kendisinin de yaptırdığı estetiklere karşı olan orta yaşlı bir mankenin görüşlerine de yer vermeyi unutmamış. Bugün 56 yaşında olan bu eski mankenle olan görüşmesi benim düşüncelerimi destekliyordu.
56 yaşında olan bu eski mankenin, kendisi bugün bir ajans sahibi. Dudaklarının kenarında, her gülümseyişinde beliren kimi kırışıklıklara karşın botox yapmamayı tercih ettiğini söylerken, bu eski mankenin o ana kadar estetik yaptıran diğer kadınlardan daha yaşlı durduğunu söyleyemezdi kimse!!! Yaşına uygun, duruyordu. Sağlıklı bir yüz ifadesiyle birlikte, kırışıklıklarına rağmen harika bir gülüşü verdı! Onunla aynı yaşlardaki diğer kadınsa onca estetik prosedürün ardından hala yaşını fazlasıyla gösterirken estetiğe karşı olan kadında ise diğerinde göremediğim bir orta yaş güzelliği vardı. Ne diğerleri kadar makyajı vardı, ne de o tuhaf ifade yoktu onda..
Yaşlanmayı kabul etmek biz kadınlar için kolay değil. Gençliğimizde sahip olduğumuz belli bir çekiciliğin yavaş yavaş solmaya başladığını farketmek bir çoğumuz için bir komplekse dönüşüyor. Formu korumanın ötesinde bir tutku haline gelen bir uğraşı oluyor bu!!
Sanırım bir çoğumuz kendimizi zamana bırakmak zorunda olduğumuzu anlamakta zorlanıyoruz. Doğan bir bebek, bebek olarak kalmadığı gibi, yaşlanmak ta bu doğal sürecin bir parçası. Doğru! bazı insanlar daha çok çöküp, daha fazla kırışırlarken kimileri genetik bir avantaja sahip olarak dünyaya geliyorlar.
Saçlarımda ilk kez beyazlar olduğunu farkettiğimde sadece 19 yaşındaydım. 30'umu bulduğumda artık saçımı boyamaya başlamak zorunda kalmıştım. Yaşlanmaya karşı verilen bu savaş sonuçta belli bir noktaya kadar hepimizin içindeki doğal bir dürtü. Hepimiz buna karşı gelmeye çalışıyoruz.
Evde bendeki değişiklikleri en çok farkeden kişiyse oğlumdur!! Bana en çok komplimanları yapan da yine odur. "Anne çok güzelsin!" dediğinde, Gal ne olsa zaten bana hep güzelsin der. diye ciddiye bile almıyordum bana olan güzel sözlerini.. Taa geçtiğimiz aylarda saçımın boyasını ilk kez ihmal ettiğimde. asansörde yanımda durduğu haliyle; "Anne saçlarını boyayacaktın hani, böyle güzel değilsin!! "dediğinde, onun bana boş yere iltifat etmediğini anladım! Oğlum gerçek düşündüğü şeyi, hissettiklerini söylüyordu demek! Ertesi gün saçlarımı boyadım. ( Genelde ihmal etmemeye çalışıyorum)
Aslında, Avrupalı, ya da çoğu Fransız kadınlarının belli bir yaştan sonra saçlarını boyamamalarına hayranım. Ancak onların ten renkleriyle uyumlu olan beyaz saçın benim gibi esmer bayanlarda aynı durmadığını da hissediyorum. Ancak 60'larıma vardığmıda artık simsiyah bir saç renginin kontrast yapabileceği açıktır.
Son bir kaç senedir, Israel'de de kadınlarda beyaz saçı olduğu gibi bırakma akımı benim hoşuma gidiyor. Kanımca hiç bir şey doğal olanın yerini almıyor. Kendi doğal halinizle en iyi göründüğünüzü bilmek önemli. Ufak tefek bakımlar, kendine uygun bir giyim, doğru saç kesimi...bunlar tabiki önemli. Ancak fotoğraflara yansıyan, son dönem estetik kavgası tuhaf bir yarışa dönerken bu da bu biz kadınların girdiğimiz son çağın fırtınalaraından biri gibi. Genç kızken bir başka yaşlılıktaysa bambaşka bir fırtına bu...
Erkeklerde de görülebilse de, galiba erkekler çoğu zaman kadınlara göre daha realistler. Kendilerini çoğu zaman oldukları gibi kabul etmeye kadınlara göre daha yatkınlar. Her ne kadar, belli bir yaşa geldiklerinde onlarda da genç kalma arayışına girenler olsa da, erkekler kendilerini göbekleriyle de yakışıklı bulmaya galiba daha bir meyilliler.
Biz kadınlarsa estetik kavramı üzerinde, bir çok şeyde olduğu gibi daha bir çatlak olma eğilimi gösterir gibiyiz!!!
Batya R. GALANTİ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder