Bugünü anmak!
İnsanlar tanıdım, çocuklarını çok ama çok seven insanlar. Çocukları için yapamayacakları şey olmayanlar. Yere göğe sığdırmadıkları bu varlıkların kendilerinin bir parçaları olduğu gerçeğiyle o çocukların bir dediklerini iki etmeyen insanlar tanıdım. Kimi zamansa çocuklarının köleleri olanlar.
Bu tip insanlar içinden çok sık, "sadece" kendi çocuklarını seven tipler çıktığını da gördüm. Yeryüzünde sadece kendi canları için herşeyin mümkün olduğu anlayışıyla yaşayan çokça insan vardır. Kimileri kendilerinden olmayanları pek sevmezler. Bu tipler için sevgi ve duygu öncelikle ben anlayışıyla başlar, yani kendilerini severler ve yine kendi çocuklarını. Bu insanlar bu hislerinin bazen bilincindedirler, zaman zaman da bu durum bozuk kişiliklerinin ya da yanlış yetiştirilmelerinin bir parçası olarakta ortaya çıkan bir özellik olabilir.
Salt kendi çocuklarının değerli olduğu iç güdüsüyle hareket edenler, aile kavramından, sevgiden ve kimi değerlerden bahsederlerken yine sadece kendilerini hatırlarlar. Kendi ailelerini. Bunun dışında kalanlara aynı duyarlılığı göstermekten uzak olduklarını farketmezler bile. Çocukları birisiyle kavga ettiğinde hep karşı tarafa kızarlar. Çünkü kendi çocukları hep haklıdırlar. Onlar iyi, onlar değerli ve onlar yanılmazdırlar. Ve bu tip kişiler kendilerine ait olan herşeyi kusursuz görebilirler. Çocuklarını ise en iyi şekilde yetiştirdiklerinden ve yanılmadıklarından emindirler.
Bu tipler kendi dünyalarında, kendi bildikleri değerlere çok bağlıdırlar.. Bu bazen bir saplantıya dönüşürken tüm başkalar ve diğerler sonra gelir. Kendi aileleri, kendi köyleri ve kendi şehirleri..Kendi milletleri.. kendi bayramları.. Başkalarını tanımak ve öğrenmek istemez bile. Sevgileri belli bir çevreyi içerir. Belli insanları severler. Bu aslında belli anlamda temel insan yapısı olsa da kimileri bu özellikleri katıksiz barındırırlar. Kendileri çok kusursuz olanlar, diğerilerini sadece diğerleri gibi görürler..
Çocuğunuz başka bir çocukla kavga ettiğinde, kimin gerçekten haklı olduğu farketmeden karşı tarafı suçladığınızda siz örnek bir insan olmuyorsunuz. Dininiz, sevgiden bahsederken sadece sizinle aynı şeye inanana karşı sevgi duyuyorsanız, sadece aynı mabet içinde dua edene yakın ilgi besleyebiliyorsanız dininizin size öğrettiği sevginin en ufak bir anlamı ve değeri kalmaz.
Sevgi sadece sizden olana, sizin gibi düşünüp, yaşayana karşı duyulduğunda yaşadığımız dünyanın probleminin ne olduğunu anlarsınız. Eğer yaşadığınız dünyada sadece sizin görüşlerinizi paylaşan kişiler istiyorsanız, diğerlerinden uzak duruyorsanız, doğru bir insan olduğunuzu düşünebilmeniz deliliktir.
Eğer, farklı çocuklara, farklı insanlara, farklı renklere, farklı olan herşeye soğuk ve ilgisiz kalıyorsanız, kendi çocuğunuza vereceğiniz ahlaki değerlerin en ufak bir değeri kalmayacaktır.
Bu dünyada yaşadığımız düşmanlıklar bizim gibi olmadıklarına inandığımız varlıklara, insanlara karşı beslediğimiz çekingeyle başlıyor. Müsamaha göstermekte zorlandığımız sürece, sevgiden, dostluktan bahsetmek zor.
Karşımıza çıkan her insanı koşulsuz sevebildiğimiz gün bazı şeyler değişmeye başlayacak. Sadece Müslüman, Hindu ya da Katolik veya Yahudi olduğu için birisine belli bir antipatiyle yaklaşıyorsanız eğer orada bir kez düşünün, neden? Bir kez o insana şans vermeyi denediniz mi? Bir kez durup kimliğinin ötesinde geçmeyi düşündünüz mü?
Bugün Yom Ha Shoah! Bugün, kimliklerinde Yahudi yazılı olduğu için, yataklarından, sofralarından, işlerinden, kundaklarından, sevdikleri insanların kucaklarından, annelerinin kollarından alınıp gaz odalarında zehirlenip, fırınlarda yakılmış 6 Milyon Yahudiyi anıyoruz.
Batya R. Galanti
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder