Hayatı öğrenmeye devam ediyoruz

Yaşadığımız sürece o kadar çok şey öğreniyoruz ki. Özellikle, insan denen varlığı, farklı karakter yapılarını, aynı insanın bir yerden diğerine değişen davranış kalıplarını, kültürlerini, algılayış şekillerini, neleri sevdiklerini, nelerden nefret ettiklerini, bir Türk'le bir Israelli arasındaki derin farklılıkları, aynı dünyada yaşayan ayrı insanların arasındaki uçurumları ve aramızdaki çok büyük farklılıklara rağmen  bazı konulardaki ortak yanlarımızı,  aile bireylerimizin doğduğumuz günden itibaren fikirlerimizi nasıl etkilediklerini,  azınlık içinde yaşayan bir insanla diğerleri arasındaki farklılıkları..bizleri bugüne gelene dek şekillendiren ve değiştiren herşeyi...

Çocukken, ufacık kafamızda çok şeyler bildiğimizi zannettiğimiz yıllardan olgunluk çağımıza gelene dek keşfetmeye devam ettiğimiz bir hayat bu. Ve bu hayatın içindeki bir çok farklı insanlar ve olaylar bizim  düşündüğümüz ve inandığımız bir çok mit'in,  gerçek olduklarından emin olduğumuz kişisel görüşlerimizin,  genele yüklediğimiz  kimi yanılgılarımızın, kafamızdaki kalıplaşmış bir çok şeyin peşindeki hayali dünyaların çok kez gerçek olmadıklarını ve evrenin ne kadar çok başkalardan oluştuğunu keşfettik...Ya da belki de ben keşfettim.

Ve her gün, çoğu kez belli bir cehalet, belli bir saflık içeren bu kişisel dünya yavaş yavaş değişime uğradı ve uğramaya devam ediyor. Kimileri olumlu kimileri biraz daha zorlayan bir değişim bu.

Bazen gerçekler yüzümüze bir tokat gibi inerlerken bazen bizi bir kez daha olgunlaştırıyorlar. Ve birden herşeyi yeniden gözden geçirmemize neden oluyorlar. Kendimizi, yakınımızdakileri, biraz daha uzağımızda oldukları halde hala üzerimizde belli bir etkiye sahip olan bir diğerlerini, toplumsal olayları...ve belki de tüm evreni

Dünyaya gözlerimizi açtığımız çekirdek ailemizin hayatımıza olan etkilerini bilmenin çok şeyi değiştirmeyeceği gerçeğiyle yola devam ederken sabahın ilk ışıklarıyla uyandığımızda, içinde var olmak zorunda olduğumuz kendi bedenimizle birlikte, kişisel evrenimizdeki evimiz, ailemiz, çocuklarımız ve o halkanın dışında var olan herşeyin üzerimizde belli etkileri var. Bizim dışımızdaki dünyadan bize yayılan farklı frekanslarda yaşamaya devam ediyoruz.

İlk gözümüzü açtığımız günkü dünyadan...yaşamın bizi götürdüğü farklı noktalarda hep üzerimizde bir şeylerin direk ya da dolaylı etkileri var.

Evlendiğimiz insanın bize kattıkları bazen bizden aldıkları var..dünyaya getirdiğimiz çocuklarımızın da öyle..... Ve yaşamayı tercih ettiğimiz mekanlarla gelen yepyeni şeyler...bizi bugünkü bizler yapan yığınla etmen....

Hayalkırıklıklarımızla sevinçlerimizin, beklentilerimizle verdiklerimiz arasında kurulan kimi uyumlu kimi zorlu ilişkiler....ve bu şekilde sürekli bir öğrenim içindeyiz. Yaşam bizi ister istemez eğitiyor. Öğreniyoruz. Bazen konuşmayı, bazense susmayı.

Maddi ve manevi  etkileşimlerle kimi büyüyen kimi duraklayan, kimileri kaçınılmaz düşüşlerle giden bu yaşamı sevgi ve anlayışla kabul etmek zorunda kalarak olgunlaşıyoruz, her gün biraz daha..

Başladığımız noktadan varacağımız son noktaya dek arada durduğumuz istasyonlarda yaşamımıza binen ve inen kişilerle beraber. Bu yolu bizimle baştan sona kattedecek tek kişiyse sanırım sadece kendimiziz.

Hayatımızın bir parçası olmak isteyenleri sevgiyle kabul ederken yollarına başkalarıyla devam etmek isteyecekleri salmaktan başka çaremiz kalmıyor. Ve bu yolda bize hep bir şeyler öğretenler karşımıza çıkıyorlar. Kimileri zorlu dersler olsalar da.... yaşamın bize getirdiği iyi veya daha az iyi insanları kabul etmekten başka çaremiz kalmıyor.

Yaşımız ilerledikçe kimi yönlerimiz güçlenirken  bazı yönlerden zayıfladığımızı farkederken kendimizi yeni  yeni şartlara adapte etmeye çalışıyoruz. Sabırlı olmayı,  acı çekerken bile gülümsemeyi öğreniyoruz. Derin bir nefes almaktan başka çaremiz kalmıyor çoğu zaman...

Ve gün geliyor bir kez daha konuşuyoruz, o sürekli bir yerlerde arayıp, nerede olduğunu sorup soruşturduğumuz o "KOCAMAN GÜÇLE"!! 

En büyük duam, kendime ve çevreme karşı iyi bir insan olmak. Kabul etmek.. Hatalarımı fark etmek. Yeterince yargılamadan, başkalarından görmek istemediğim şeyleri başkalarına yapmamak.

Merhaba dediğim her güne elimden geldiğince gülümsemek.

Öğreniyorum ben hala..dedim ya hayatı, insanları, evreni...kendimi!!!

Ve hala bir şey bilmiyorum!!!!

Smartphone'unumun ucundaki dostlar

Hepimizin cep telefonu en az bir kez  kendi başına (!) iş becermiştir. Günlük hayatında teknolojiyi çok fazla kullanmayanların başlarına daha sık gelse de hepimiz zaman zaman bütün gün elimizden düşmeyen bu tuhaf alet yüzünden hiç istemeden bir yerleri aramış olarak bulabiliyoruz kendimizi.  Ekrana farkında olmadan dokunduğumuz  telefonun birilerine kendi hür iradesiyle ulaşması  mümkün olabiliyor. Ve tabi sonuçta ya gülüyoruz ya da karşımızdaki kişinin samimiyet derecesi ve aramızdaki hierarşik konuma göre bir an için kızarıp bozararak ter dökerken bulabiliyoruz kendimizi.  Yalnışlıkla aradığımız kişinin kim olduğuna göre değişen şeyler bunlar.

Dün akşamüstü tam oğlumu her pazartesi akşamı olan olağan toplantılarından birine bırakmak için hazırlanıyordum. Bir elimde telefon olduğu halde diğer elimde tuttuğum şeyi kütüphaneye yerleştirirken  aynı anda masamın üzerine koymaya çalıştığım smarphonumun ekranının aydınlandığını gördüm. Birisi beni arıyordu ama telefon çalmıyordu.

Bir baktım Whattsap'ta, aynı sıraları paylaşmış olduğum bir lise arkadaşımın gülümseyen resmi bana bakıyor; "Aaaa Zeynep beni arıyor!"dedim. Aloooo... Batya'cim nasılsın diyor bana.. Telefon hiç çalmadı biliyormusun diyorum. ( Telefonu açan tarafın ben olduğumun farkında değilim bile... )  Ve karşımda Figen Güler ve Nevin.... Bende büyük bir heyecan.. Onlarla en son 2005'teki Pilav Gününde görüşmüştük.  Nasıl olduğunu anlamama bile fırsat olmadan senelerdir görüşmediğim sınıf arkadaşlarım telefonun öbür ucundalar.

Üç insan, üç geçmiş, üç lise arkadaşım ve bugün artık orta yaşı bulmuş olan üç tatlı bayan karşımda...yıllar sonra yeniden konuşurken sesleri bana hiç yabancı gelmiyor. Herkes özellikle neden bana hitab ediyor  tarafı anlamasam da ( arayan ben olunca tabii ) ilgilerinden yeterince memnun olduğumu hissettim. Ne güzel bunca zamandan sonra, gençlik yıllarımdan insanlar beni unutmamışlar.  Neler  yaptığımı merak ediyorlar.... çok az Gal'den, günlük hayatımdan bahsettim ... Israel'den Türkiye'nin nasıl göründüğünü merak ettiler. Burada yaşayan Türk kökenli arkadaşlarımın her zaman Türkiye'yi konuştuklarını söyledim. Yazılarımda Erdoğan'a çok fazla sövdüğüm için gelirsem tutuklamazlar mı? diye de sordum...hahahah

Sainte-Pulcherie'deki grubumuzdan elimde bugün sayılı bir kaç arkadaş kalmışken, Saint-Benoit'da, o yıllar o derece yakın arkadaş olmadığımız halde, face'te birbirimizi bulduğumuz günden beri ilgisini yakınlığını hiç esirgememiş olan sevgili Zeynep Tezer'in samimi dostluğu sayesinde kendimi bulduğum Whattsap sınıf arkadaşları grubunda onlarla konuştuğumda bir an içimde son derece büyük bir nostalji hissettim. O yıllara ve İstanbul'a

Bana en son oraya ne zaman geldiğimi sorduklarındaysa çok şaşırdılar.

Onlara Danielle'le en son bulunduğum Pilav Gününü anlattım. O günü onlar da anımsadılar. Kızımın bana ne kadar çok benzediğini tekrarladılar bir defa daha...Daha geçen günlerde gördüm, Saint-Benoit Pilav günü sanırım önümüzdeki hafta...

Danielle'in hiç unutmamış olduğu şeylerden biri de okulumdur. Herhalde annesinin okuduğu sıraları görmek ona bir hayli ilginç gelmişti ki hatırından hiç çıkmamış.

Bense 10. sınıftaki ilk günlerimi çok iyi anımsıyorum. Bir anda yeryüzüne inmiş bir marslı gibiydim. Herkesin birbirini çoktan tanıdığı, senelerdir aynı sıralarda oturan, birlikte gülüp ders yapan eski sınıf arkadaşları arasına katılan bir yabancıydım. Ancak yine de, Zeynep, Figen, Serpil ve Sedanın arkalarında oturmamla beraber onlar beni  çok çabuk kabul etmişlerdi.  Aramızda belli bir samimiyetin kurulması hiç zor olmamıştı. Ve yanımda oturan çok sevgili Rejin'leyse kırk yıllık bir dostluğumuz var gibi hissetmiştim. Çok munis, çok tatlı, çok iyi bir kızdı Rejin. Bir o kadar kendi halinde ve o da kısmen benim gibi çekingen.

Ancak bazen çekingenliğinizi kırmanın da yollarını bulursunuz. Siz insanlara gülümsediğinizde onlar da size gülümsüyor

Varolan arkadaşlıkların orta yerinde bir yeni olmak genelde zordur, Ancak bu tatlı bayanlar bu zorluğu yenmemde bana çok yardımcı olmuşlardı. İlk günden samimi, sıcak ve bana açıktılar.

Bugün bu sıcaklığı hala gösterdikleri için kendimi çok şanslı hissettim dün. Uzakta olsalar da kalplerinin hala yakın olduğunu farkettim. 

Sonunda, ne iyi olmuşta telefonum onları aramış dedim!!!

Radikal solun destekledigi fanatiklerin Israel'i çökertme arayışları

                                                                                                             Tel Aviv Universitesi'nde Filistin Ogrencilere karsi Israel bayragiyla duran genc kiz

Geçtiğimiz sene yaşadığımız Gazze çatışmasında çok farklı olaylara tanıklık etmiştik. Geçtiğimiz sene, İran destekli Hamas ve Hizbullah gibi örgütler özellikle sosyal medyayı kullanarak, Israelli Arapları bize karşı kışkırtmışlardı. 

Geçtiğimiz sene ilk kez, Gazze'den üzerimize yağan binlerce roketin yanında bir de  Israelli Arapların bizleri içeriden hedef aldıkları günleri gördük.

Yani,  Yehuda ve Somron ya da Gazze'de yaşayan Araplar değil..Israelli Müslüman vatandaşlar bize karşı bir anda cephe oluşturduklarını gösterdiler... Bizim  içimizde bizimle birlikte yaşayan Israelli Araplar,  Israel nüfusunun yüzde 20'sini meydana getirenler, Israel nüfus cüzdanı taşıyan, Israel'de doktorluk yapan,  Israel hastanelerinde hemşire olanlar, Maccabi sağlık kuruluşunda eczacı olarak çalışanlar, Tel Aviv Üniversitesinde yüksek lisans öğrenimi gören, Israel'deki kimi avukatlar içinden bazıları... bir anda birileri tarafından bize karşı kışkırtıldılar. Belli ki bir anda bu ülkeyi içten yıkabileceklerine inandırılmış olanlar vardı. Onlar  bir rüyanın içine girmişlerdi. Ya da girdiler!!

Son senelerde,  Israel'e kızgınlığı artan molla rejim bizimle gittikçe yeni yeni mücadele yolları aramaya başladı. Cyber ataklar karşılıklı devam ederken,  son Gazze Savaşı sırasında bize karşı bir ikinci cephe oluşturma fikrinin ilk uygulamasını, promosunu da ufaktan yaşadık.  Önümüzdeki savaşlarda, içimizdeki Arapları bize karşı ayaklandırarak ülkemizi dört bir yandan gelecek daha zor bir mücadeleye doğru itmeye devam ediyorlar.

Kendi ülkemiz sınırları içinde neler yapmamız ya da yapmamamız konusunda bizi  uyaracak ya da tehtid edecek  kadar kendilerinde güç görenler var son zamanlarda.   Israel'in neresinde bayraklarımızla gezebileceğimizi tayin edecek kadar güçlendiler. Israel'i yönetenler bu tip şeylere göz yumdukça,  onlara bu olanağı tanıdıkça, onların bizlere koydukları şartlara boyun eğdikleri sürece kendilerinde daha fazlasını yapmak için güç görmeye başladılar.

Geçen yılki çatışmalarda bir anda yaşadıkları şehirleri ateşe veren, Yahudilerin evlerine girmeye yeltenen, sokaklarda Israellileri linç etmeye kalkanları unutmadık.  Yahudi devletinin sınırları içinde Tora rulolarının sokaklarda nasıl yakıldıklarını gördük....Evet, bu saldırıların arkasından bizden çıkan kimi serseriler de onlara aynı dilden cevap vermeye kalktılar ki bu bizim için en olmaması gerekendi. Çünkü bu tip karşılık vermeler sadece başlayan bir ateşi daha da büyütmeye sebebiyet verir.  ( Asayişi devletin güvenlik kurumlarına bırakmak her zaman en doğru yoldur.) 

Fakat, hükümet içindeki radikal sol ve İslamcı partilerin arkalarından giderek, koalisyonun ( her ne pahasına olursa olsun )  dağılmaması ve yeni bir seçim yolunun açılmaması ( ki yeni bir seçimin hepsinin politik hayatlarının sonu demek olduğunu bildikleri için)  adına her duruma amenna demeye devam eden sözde sağ eğilimli, yüzde beş oyluk başbakanımız son dönemlerde içimizde bu ülkeye ve bütünlüğüne karşı kalkanlara,  ülkenin güvenliğini tehtid eden gruplara karşı durmayarak, onlara  ödünler vermeye devam ederek, İran'ın kışkırmalarına gelen kimi anarşistlerin Yahudi Devletinin onlarla mücadele edecek güçten mahrum olduğu imajını vermeye devam ediyor. Bu da onları bize karşı daha da saldırgan davranmaya itiyor.

Bir taraftan, İran güdümlü terör örgütleri ve içimizdeki ve yanımızdakileri bizlere karşı kuranlar var... bir diğer tarafta Israelli Araplar içinde bu akımlara ses veren yine kimi radikalize olmuş gruplar mevcut. 

Tüm bunlar yetmezmiş gibi,  bir de Yahudiler arasında kimi sol radikaller, sol media, Israel Akademik çevresinin büyük bir bölümüyle, demokrasi  palavraları ağızlarından düşmeyenler  var. 

Yaşadığımız bölge Avrupa'nın göbeğiymiş gibi davranmaya devam ederlerken, süslü entellektüel takımının yapmacık ve gerçek dışı mülayimliklerinin getirdiklerinin hesabını sonunda yine biz vermek zorunda kalacağız.

Siyonizmi dünyada "ırkçılıkla" bağdaştıran Israel düşmanlarıyla aynı cephede kendilerini göstermek isteyenler ve yazdıklarıyla, kimi sanat gösterileri, tiyatro oyunlarıyla, filmlerle karşımızdaki düşmanlara çanak tutan Yahudi entellerin tek amaçları, kendilerini Batının içinde serpilen hümanist ve demokrat entel akımın bir parçası olarak göstermek kavgasıdır.

Kendilerini bu ülkede yaşayan, hakltan ve daha basit insandan... kısaca diğerlerinden ayırmanın bir parçası da bu kavgalarıdır. Onlar, "barışçıldırlar"(!). Onlar agresif değildirler, onlar demokrattırlar. Onlar sokaktaki basit insanla bir değildirler. Vahşi (?!) ve körü körüne milliyetçi (!)  olamazlar. Onlar akademik kariyerin bir parçası olarak, kimi "aydınlık"çevrelerin, kimi dünya standartlarının aradıkları özellikleri taşırlar. Aslında amaç sadece kendi ideallerini birilerine kanıtlamaktır belki de. Onlar sözde liberaldirler,  Arapların haklarını başkalarının haklarından önde tutarlar, onların bize yaptıklarını görmezden gelmek dahil olmak üzere, bizi yok etmek arzularını bile anlayışla karşılamaya hazır görünürler....Onları her halleriyle kabul etmeye gelmeye gelen bu çok entel insanlar,  kendi içlerindeki basit Yahudiye yukarıdan bakarlar. Çünkü onlar daha bilgili ve ölçülüdürler

Bizi içten fethedenlere göz yummak bunlar için demokrasinin bir parçasıdır.. Bizim bayrağımız siyonizm'in bir sembolü olduğu için onlara göre Arapları gücendirebilecek diye asılmamaları gereken bir bez parçalarıyken aynı enteller Filistin Bayraklarını asaanları sevgiyle selamlarlar çünkü demokrasiye göre içimizde yaşayan azınlıkların bayraklarını asmaları özgürlüklerinin bir parçasıdır. ( İki yüzlüler!!)

Ve bu iki yüzlü fikirlerle dışarıdaki düşmanlarımıza sempatiyle bakarak, kendi içimizdeki bölünmelere çanak tutan bu tip radikaller yeri geldiğinde bize saldıran  Arapların sırtlarını sıvazlayabilecek kadar kendi içimizdeki kendi düşmanlarımızdırlar.

Demokrasinin ve söz özgürlüğünün ülkemizin kuruluşundan beri bir parçası olması benim de en büyük gururumdur. Bu ülkede bizimle yaşayan kimi farklı grupların sözlerini istedikleri gibi ifade özgürlükleri ayrıdır, insanlara saldırmaya kalkmaları, ülkenin bütünlüğünü tehtid edecek hareketlerde bulunmalarıysa tamamen farklı bir şeydir.

Israel'de kimi entel çevrelerin Arapların bizi hedef alan tavırlarını görmezden gelmeye devam etmeleri ise inanılır gibi değildir.

Dün Tel Aviv Üniversitesi'nde Naqba Günü dolayısıyla,  ( Israel'in kuruluşu onlar için bir felaket günü olarak kabul edilmiştir), Filistinli öğrenciler, kampüs içindeki bahçede gösteri yaptılar. Ellerinde Filistin bayraklarıyla Israel alehinde propaganda ve gösteri yapan gruba karşılık başka bir öğrenci grubun karşılarına Israel Bayraklarıyla çıktığı anlarda, Filistinli öğrenciler Yahudi gençlere saldırarak onları dövmeye giriştiler. Yahudi öğrencilerden bazıları başlarına aldıkları darbeler yüzünden ilk yardım görevlileri tarafından olay yerinde tedavi görürlerken, üniversiteye gelen polisler kimi göstericileri tutukladılar.

Yine geçtiğimiz hafta, Israel Ulusal Radyosunda çalışan bir Arap genç, radyo'nun girişine, Cumhuriyet Bayramı dolayısıyla asılan bayrağa sinirlenerek bayrağı yerinden kaldırdı. Aynı radyo'da çalışan biri  ona bayrağı yerine koymasını söylediği için kendisine saldırarak dövmesi bizi artık şaşırtmıyor...Bu ve benzeri hareketler Israel'de son zamanlarda gittikçe artış gösteriyor.

Yine iki gün önce, Akko Şehrinde iki Yahudi genci Araplar linç etmeye kalktılar.

Israel demokrasisini bir zayıflık olarak algılayan bu insanlar , kendilerine verilen özgürlüğü, sadece demokrasiyi değil bu ülkeyi yıkmak için kullanmak istiyorlar. Keşke demokrasinin demokrasi kelimesinin anlamını ve değerini bilen bir toplumla yaşıyor olsaydık, Keşke temel yapıları bu sistemi uygulamaya yatkın bir toplumla yan yana yaşasaydık. Konuşanları, düşünenleri, karşı gelenleri linç etmeyenler, dövmeye ya da ve katletmeye kalkmayan gruplarla barışı arıyor olsaydık.

Şu an için her gün çevremizden duyduğumuz şeyler..tehtid...insanlara, bayrağımıza, yaşayan ruhumuza,  düşünenlere, gerçeği görenlere, Ortadoğu'da tek var olan demokrasiye,  kadınlara.... 

Yaffo'da yeşil bayrakların altında namaz kılanlarsa bu ülkedeki sükunet yerine Suriye'deki kaos'a özlem duyuyorlar....

 

Aşağıda 1990-2020 seneleri arasında, dünyanın farklı bölgelerinde, farklı ülkelerinde öldürülen gazetecilerin sayıları var.
2658  gazetecinin her biri eminim genç ve dinamik insanlardı. Görevlerinin başında öldürülen bu insanların hikayelerini duymamış olduğumuz için haklarında hiç bir şey bilmiyoruz. Kimler olduklarını, ailelerini ve geçmişlerini. Shereen Abu Aqla'nın diğerlerinden farkını anlamak için çok fazla düşünmeye gerek yok sanırım!!

 

Israel'e gelen kınama mesajları

 Al Jazeera muhabiri Shereen Abu Aqlah'nin Cenin sokaklarında, bir duvar dibindeki vuruluş hikayesi bir kez daha, yeni bir Filistin destanına döndü. Shereen'in  vuruluşu,  kötülerle iyilerin savaşında, kaybedilen bir kahramanın hikayesi olarak dünya ekranlarında yerini buldu. Her defasında, bu tip tek  taraflı hikayeler insan beyinlerinde gittikçe netleşen bir masala dönüşüyor.  Çocuk romanları ya da Kızıldereli filmlerindeki gibi  iyiler ve zalimlerin karşı karşıya geldikleri bir masala döndü Filistin Sorunu.

Bu masaldaki roller birileri tarafından çoktan dağıtılmış zaten. Sahneye konulan temsilin tercümanları piyesi kendi dillerine çevirirlerken, senaryoyu çok defa istedikleri gibi yazabilmek şansına da sahipler. Görüntüler bile nasıl isteniyorsa o şekilde kullanıma açıklar. Video çekimlerinin istenilen bölümleri yayınlanırken, gerçekleri ört pas etmeye gelenleri denetleyen kimse yok!!

Cenin sokaklarında makineli tüfekleriyle,  yaşayan her canlıyı tehlikeye atan sadırganları, teröristleri görmezden gelenler " Israel bilerek ve isteyerek bir gazeteciyi soğukkanlılıkla öldürdü" diyorlar.

Haftalardır, bıçaklarla, makineli tüfekler, baltalar ve her tür yolla  Israel sokaklarını kana bulayan teröristler için, öldürülen 19 Israelli için kimsenin söylecek hiç bir şeyi yoktu. Günlerdir olanlara susan dünya birden yine ayağa kalktı.

Cenin'den çıkan terör dalgasına karşı başlatılan operasyonlar dünyayı rahatsız ediyor.

Çünkü taraflara verilen,  kişi başına biçtikleri fiyat çok farklı. Ölen Israelli olduğu sürece pek problem çıkmıyor..( Dünya Yahudilerin ölmelerine ses çıkarmıyor, geçmişte zaten onlar da bizi öldürmek istememişlermiydi?? ) Burada bizim yaşadıklarımızı duyanlar ya da  bilenler az. Filistin terörünü en alt satırlardan duyurulanlar, kısık sesle bildirenler, duruma ve yerine göre ses tonlarına ayar vermeye devam ediyorlar.

Ukrayna'da ölen hiç bir gazeteci için böylesi ses çıkarmayanlar konu Israel olduğu için farklı tepki veriyorlar.

Genç kızları, yaşlı erkekleri, masum insanları, silahsız kişileri gözlerini bile kırpmadan öldüren teröristler hakkında susanlar,  yıllardır " Israel düşmanlığı üzerinden "( bir çoğu yalan ve anti Israel propagandalarla)  para kazanan bir muhabirin kendisini bile bile tehlikeye atarak, çatışmanın hemen ortasından çekimler yaparken öldürülmesinin hesabını, olay hakkında soruşturma açılmasını beklemeden Israel üzerine atmaya çalışanlar hukuğun ne demek olduğunu bile unutmuş görünüyorlar.

Geçtiğimiz gün aynı gazetecinin cenazesinde yaşanan hengame de dünyanın tepkisini çekti. Israel polisinin cenazeye katılan binlerce Filistinliye gösterdiği sert muamele, böyle bir anda polisin insanları tartaklaması, yaralananlar oluşu,  "insan gibi yaşayanların" ülkelerinde tepkiyle karşılandı.(!)

Bu insanlara şimdi gelin, Ortadoğu'nun, Doğu Kudüs'ün, Filistinlilerin bulundukları bu yerlerdeki ortamı bir defa daha anlatın. ( Aslında bence gayet iyi biliyorlar)

Filistin'de cenazenin ne demek olduğunu bilmem hiç mi görmediler ekranlarda...

Ölüleri sedyelerde taşıyanları... Yerlere devirenleri... Israel'e ölüm diye bağıranların "Allah- u Akbar"haykırışları arasında ellerindeki silahlarla havaya kurşun sıkanları duymadılar hala!!

Belki kilisedeki sessizliği, saygıyı hayal ediyorlar. En güzel kıyafetleriyle son görevlerini yerine getiren aile üyelerinin sessizden ağlayanların göz yaşlarıyla mukayese ediyorlar geçtiğimiz günkü cenazeyi...

Gazetecinin ailesinin, hissettikleri sevgi ve arkasından döktükleri göz yaşı, tuttukları yas mutlaka aynı olsa da, bu cenazeyi bir gösteriye çevirenlerin niyetleri pek öyle değildi. Binlerce kişinin bu cenazeye el koymuş oldukları açıktır. Kimi radikal faksyonlar tarafından  cenaze olmaktan çıkaranların yarattıkları bir gösteriydi geçen günkü.

Hıristiyan olan gazetecinin ailesi, cenazeyi morgdan teslim aldığında  tabutun ellerde taşınmasını arzu etmemişti. Kendi geleneklerine göre direk cenaze arabasına koyarak, mezarlığa kadar bu şekilde götürülmesini istedilerse de Müslüman radikallerin olaya el koyduğu törenin şekli şemali bir anda tamamen değişti. Ortalık yeniden karıştı. Cenaze sloganlarla, taşlar ve taşkınlıklarla saygın bir konumdan çıkarılarak kaotik bir ortama dönüştürüldü.

Yahudilere ölüm sloganları ve kimi cisimler ve taşlarla çevre güvenliğini tehlikeye attıkları bir ortamda polisle sürtüşenlerin bulunduğu bir cenazeden ne beklenirdi?? ( Ayrıca Israel İç Güvenlik Bakanı bu olayda da bir soruşturma başlattığı biliniyor)

Dünyanın bizi de anlamasını bekliyoruz. Bu hiç bir zaman olmayacak. Çünkü bunu istemiyorlar.

Yahudi ve Israel nefretinin, nefeslerinin, yaşamlarının doğal bir parçası olan  bu insanlar bizim yanımızda, güvenli sınırlarda ( ?!) sessiz ve sakin bir hayat arzu etmiyorlar.  Bu anlamda bu soruna bir çözüm bulmak son derece zor görünüyor!!!

Filistinli gazeteci Shireen'in cenazesi!!

Geçmişte çok kez Ortadoğunun kızgın ve bozgun ortamına karışan Filistinli cenazelerinden bahsettiğim olmuştu. Kutsallığın şiddetle iç içe geçtiği, ateşin çok yüksek seyrettiği  insanların o ilginç cenaze kavramını bir kaç defa anlatmıştım.  Filistin sokaklarında çoluk çocuğun eşliğinde, silahlı adamların ellerinde götürülen sedyelerde yatan ölüleri anlatmıştım ben. Düşman hedefin ateşi altında, sloganlar eşliğinde götürülenleri....

Bu sabah bir kez daha  dünya mediasının Israel polisine olan tapkilerinin bizleri utandırma noktasına getiren söylentileriyle birlikte uyandık yeni bir güne daha. Her zaman, her gün söylenecek çok şey var. Buradaki olaylar ve  gelişmeler bir gün bile susmaya elverişli değil.

Bu kez kendinizi nasıl savunacaksınız diyeceklerse çok eminim. Görüntüler son derece açık ve meydanda sanki ... Dünya baştan başa kınama modunda. Herkes Israel'e karşı bir kez daha...

İlk bakışta çok haklılar; "Aman Tanrım, bu ne!!"dedirten bir cenaze var ekranlarda.. Şu bir kaç dakika içinde dayanamayarak karaladığım satırlar, yarın yazacaklarımla tamamlanacaklar... Söyleyeceklerim hep var. Media'nın Israel linci devam ettikçe biz de susmayacağız. O "gazeteci"kadının cenazesini, insafsızca kullanan, ölüye bile saygıları olmayan insanlar hakkında yazılması gerekenler var...

Haftasonu mahmurluğuna kendimi teslim etmek isterken yine dayanamadım bir an. Çünkü üzgünüm. Hem olanlara üzgünüm hem girdiğimiz bu nahoş duruma!!  Bir kaç kelimeyle bu konuda ne düşündüğümü dile getirmek isterim ben de. Hani elit Türk insanın kullandığı bir söz vardır; "Naçizane fikrimi "açıklamak isterim..bildiklerim ve gördüklerimle, duyduklarımı kendi tecrübe ve düşüncelerimle analiz ettikten sonra ve bir kez daha... Beni ne kadar kişi okursa fark etmez. Damlaya damlaya göl olur misali...bizi batırmaya niyet eden tüm düşmanlara karşı, her gün bir damla da benden, kendi fikrimi, kendi savunmamızı bir şekilde yapmaya hazır olan, kimi bizden insanlardan sadece biri olarak.  Kendi gerçeğimi söylerken, hataları da yeri geldiğinde kabul ederek..eğriye eğri demeyi de bilerek..kimsenin hatasız olmadığını da kabul ederek...ancak bizi şeytanlaştırmaya yemin eden herkese karşı, bizim de onlar gibi insanlar olduğumuzu hatırlatmanın her birimize düşen bir görev olduğu bilinceyle yazmak önemli diyorum. Bizi susturan, bize söz hakkı tanımayan, bizi her an yargılamaya ve infaza götürmeye hazır olan çoğunluğa karşı kendimizi anlatmak bir zorunluluktur...bu bir görevdir

Shabbat Shalom!!!!

Bir kez daha!

             Gazeteci Shereen Abu Aqleh'nin vurulduğu anlar..

Avrupa Birliği Israel'in Yehuda ve Şomron'da yeni Yahudi yerleşim birimleri kurmasına ve burada "kolonialist politika" sürmesine karşı çıkarak, Israel'i bölgede yaşanan gerginliği kışkırtan kararlarla barışa açılan yolu kapatmakla suçluyor.

Son olarak, Avrupa Birliği tarafından bölgeye gönderilen özel temsilci Tor Wennesland,  daha evvelden inşa edilmesine izin verilen 1636 konutla birlikte 2791 lojmanın daha inşaatine yeşil ışık yakan Israel'in bu yeni kararını kınarken, bu aktivitelerin Birleşmiş Milletler tarafından kabul edilen ve iki tarafın da onaylamış olduğu antlaşmalara uygun olarak karşılıklı görüşmelere geri dönülmesiyle birlikte Yahudi Devletiyle yan yana  kurulması öngörülen Filistin devleti rüyasını baltaladıklarını söyledi.

Avrupa Israel'in Yehuda ve Şomron'dan tamamen çekilerek buralarda gelecekte kurulacak Filistin Devletine giden yolun açılmasını istiyor. Ve bu bağlamada bu bölgede kurulması planlanan yeni yerleşimler barışın önündeki en büyük engel olarak kabul ediliyor.

Yehuda ve Şomron'da,  bu dağlık alanların inşaate açılmalarına Avrupa'nın karşı çıkması yeni bir şey değil. İki taraflı çözümü destekleyen politiklarin, Israel' in "sözde" barış için vermesini bekledikleri en büyük ödündür.

1967'de alınan bu topraklar Ürdün Krallığıyla  aramızda kalan arazilerdir. Israel Merkezini çevreleyen  Yehuda ve Şomron, Israel için son derece büyük bir stratejik öneme sahiptir. Bu zırhlı duvarın iadesi, Yahudi Devletinin kendi yıkımına koyacağı bir imzadır.

Buralarda bulunan boş arazileri iskana  açarak, yeni yerleşim yerleri inşaa etmeye devam eden, Israel hükümetleri, sadece bu ülkenin güvenliği için gerekeni yapmaya devam etmektedirler ( Ne yazık ki)

Gösterilen sebepler bazen farklı farklı olabilseler de ana neden kesinlikle, Israel'in kendi güvenliğini tehlikeye atamayacak kadar seçim şansı olmamasıdır...

Buraya yaşamaya gelenlerin sebepleriyse birbirlerinden çok farklı olabilmektedir. Kimisi gerçekten bu yerlerin kutsallığına inandıkları için olabilir. Yani dini motiflerin ışığı altında,  kendi inanç ve hayat görüşlerinin arkasında, bu "daha az güvenli"yerleri kendilerine mekan olarak seçenler vardır.  Kimileri tamamen, Israel Devletinin varoluş propagandasının bir parçası olarak bu bölgede yaşarlar. Bir diğerleriyse sadece merkezden çok daha ulaşılır rakkamlarda ev satın alabilmelerinin mümkün oluşu yüzünden buraları seçenlerdir.

Geçtiğimiz haftalarda Ürdün Başbakanı Bisher Al Khasaweh, Yerusalayim'deki ayaklanmaları överek, Filistinlilerin attıkları taşlarla İşgalci Devlete karşı yürüttükleri mücadelelerini desteklediklerini duyurmuştu. Dost sayılabilecek bir komşu ülkenin başbakanı için pek dostane olmayan bu ifadelerle Ürdün'ün burada yaşayan halkların provokasyonlardan uzak, karşılıklı görüşmelere dayanacak, barışçıl adımları desteklediği söylenemez.

Sonuçta, her ne kadar, işgal toprakları olarak adlandırılsalar da bu yerler, hangi Filistin Devleti'nden alınmıştır bu belli değildir.  Geçmişte, diğer Araplarla, Yahudilerin bölgedeki varlıklarına son vermek  amacıyla buralara asker gönderen Ürdün hemen yanımızdaki Filistin Devleti olabilir mi acaba?  Nüfusunun yaklaşık yüzde 70'inin filistinli olduklarını söyleyen bu "krallığın"zaten var olan Filistin olmadığını söyleyebilirmiyiz?

Israel'in varolma hakkını tanımayanlarla, Israel Meclisi çatısı altında, Israel Devletine karşı olanlarla hangi masanın çevresinde oturulup, nasıl bir barış konuşulabilir ?

Filistinli radikallerle, aynı havayı solumak zorunda olanlar ne İngilizler, ne Amerikalılar ne de Fransızlardır. 2000 senelik bir rüya bir kez gerçekleşmişken,  bölgede, hemen yani başımızda yaşayan 22 Arap devletinin ortasında,  ( tüm bedellerle ) tekrarlayan bu mucizeyi elimizin tersiyle ittiğimiz günün ertesi bizi neler bekleyeceğini  kim bilebilir?

Hayat görüşleri, yaşam kuralları, toplum yapıları bizimkisinden bir hayli farklı olan bir grup insanla yetmiş yıldır çekişme halindeyiz. İki tarafta bu çekişmede bedeller ödemeye devam ediyorlar.

Bu sorunun çözümünün, diğerlerinin, Israel'e koydukları çizgiler belirleyecekler sanılsa da, Israel, bir kez daha hayatını riske atamayacak kadar acılar çekmiş, reddedilmiş, nefretle yaşamak zorunda bırakılmış  insanların en sonunda buldukları tek yuvadır. Bir defa daha bunu göze alamayacak kadar akıllandık sanırım. Bizim başka bir evimiz yok.  Bu yerlerden başka hiç bir seçeneğimiz yok. Burası değilse.....diyebileceğimiz bir şansımızsa hiç yok..

Tarih bize bunu yeterince öğretmedi mi?

Bugün her yaşanan olayda, her savaşta, her durumda dünyanın Israel'e karşı gösterdiği tutumda, hala daha bizi hiç sevmediklerini gördüğümüzde bunu daha da iyi anlıyorum.

Öldürülen gazetecinin daha kanı yerdeyken, Filistinlilerin arkasından tüm dünya Israel Devletini bir defa daha linç etmeye nasıl hazır onu görüyorum.

Haftalardır devam eden terör dalgası sonunda İDFín bu bölgede başlattığı operasyonlarda, teröristlerle çıkan çatışmaları çekmeye çalışan gazeteci Shireen Abu Aqle'nin bulunduğu yerde aldığı kurşun yarasıyla ölümü tüm dünyanın dikkatini yeniden ve bir kez daha Israel'e çekerken, Israel'e gösterilen tepkiler yine büyük. 

Filistinliler Israel'i Uluslararası Mahkemeye vermekle tehtid ederlerken, tüm dünya kanalları Israel'i en keskin dille eleştiriyorlar.   Daha olayın detayları netleşmeden, araştırılmadan, mahkemesi yapılmadan, gazeteciyi soğukkanlılıkla katletmekle suçluyorlar.

Ortak bir soruşturmayı reddeden Filistinliler acaba ne saklıyor olabilir diye soran yok.  Kimse sokaklarda vahşiler gibi etraflarına makineli tüfekteki kurşunları boşaltan teröristlerden rahatsız görünmüyor. Bu olayın, teröristlerin ellerinden çıkmış olma şansını kimse çok fazla deşmiyor. Politik ve insani değerler bir tarafa Yahudi nefretiyle dolu insanlık yine direk aynı tarafı suçlamayı tercih ediyor.