BARIŞ ELÇİLERİ!



İki gün önce Papa Francis Fas'ın başkenti Rabat'ta Fas Kralıyla biraraya geldi.
Son yıllarda Vatikan çok büyük bir değişim gösteriyor. Farklı dinler ve kültürlerle barış yönünde büyük çaba harcayan Katolik Kilisesi kendini 21. yüzyıla her yönüyle adapte etmek için gayret ediyor gibi.
Ne mutlu ki, dini bir lider farklı dinlere barış elini uzatabilsin.
Aynı sebepten 2014 yılında Israel'i de ziyaret etmişti Francis. Bu ziyarete Israel hükümetinin ne kadar önem verdiğini, medyanın büyük ilgisini çok iyi hatırlıyorum.

İki gün önce Rabat'ta Fas Kralı VI. Muhammad de  Papa Francis'i çok büyük bir ilgiyiyle karşıladı .
Bugün Fas'ta hala ikamet eden çok küçük miktardaki azınlığın rahat yaşaması için elinden geleni yapan Kral genel anlamda ılımlı bir lidere benziyor..
Tüm bunlar ne güzel haberler.  Dünyanın bir yerlerinde insanlar dinleri yüzünden zarar görürlerken birileri bir yerlerde hala kardeşçe bir yaşam sürmek adına çaba harcıyor. Rahat, huzurlu bir hayat için.

Geçtiğimiz hafta aslında internette bu gözle görülen dostlukla hiç bağdaşmayan olaylar hakkında haberlere rastladım internette. Fransa'da son yıllarda artış gösteren kilise yangınları hakkında çıkan haberler çok endişe verici geldi bana... Birileri ( ?! ) sürekli kiliseleri hedef alıyormuş Fransa'nın farklı bölgelerinde .. Bir çok kilise tahrib edilmiş, duvarlarına dışkıyla haçlar, işaretler bırakılmış!! Ve ilginç olan ise tüm bu yaşanan vandalizm karşısında gayet tedirgin olan kilise yetkililerinin suskunluğu!! 2016'da çok daha korkunç bir olay yaşanmıştı.. 86 yasındaki Rahip Jacques Hamel hizmet verdiği kilisesinde boğazı kesilerek öldürülmüştü.

Şimdi gelelim, kardeşliğe.. Papa Francis belki kendi açısından haklıdır. Belki barışçıl yollardan bir yere varmayı deniyordur.  Birilerine kardeşçe mesajlar vererek. Tüm gelişen radikal akımlara karşı zeytin dalı uzatarak. Bu yolda, karşı tarafta aynı dilden anlayan liderlerle görüşerek.
Tabii ki kutsalsavaş, cihad fikirleriyle beyinleri doldurulmuş kimi radikal akımlarla aynı dilden konuşmayacak kadar medeni bu insanlar. 21. Yüzyılda kendileri de din savaşı mı başlatsınlar? Hayır! Kilise tabii ki bunu yapmayacak. Çünkü birinin mesajı diğerininkinden çok farklı. Peki barışçıl yollardan, olumlu mesajlarla, iyi niyet ziyaretleriyle bu insanları durdurmak mümkün mü?  Bugüne dek, her tür reformu reddeden. en  minimal eleştiriye karşı insanları ölümle tehdit edenler. Ve  onunla bununla dost olmayacaksınız diyenlerle mi?  Bilmem??!!

Ama bakın geçen gün Papa ile  Fas Kralı toplantılarının sonunda birlikte önemli bir bildiriye imza atmışlar. Oynanan dostluk tiyatrosunun ardından kabak yine Yahudilerin başına patlamış gibi bir intiba uyandı bende.

Bu iki barış elçisi zat iki din arasındaki sorunları ne güzel de çözmüşler. Bravo! Tek engel galiba  Yahudilerin oyun bozanlığı! Efendim, Yeruşalaim'in Uluslararası Statüsünün korunmasının önemini belirtmişler..  Aman çok iyi yapmışlar tabii.

Burada üç dinin " ÖZGÜR "  olarak yaşadığı konusunda birisinin şüphesi var sanırım.  Eh, bu şekilde bir beyanname çıkarılınca intiba bu oluyor.

Halbuki ben ne zaman Jerusalem'e ( Yeruşalaim-Kudüs!) gitsem ( ki pek dindar biri olmadığım için öyle çok gitmesem de bir iki yıl da bir Eski Kudüs'te bulunmak şansım olur)
Benim şahit olduğum, eski şehirde yaşanan  huşu'dur  . ( Askerlerin varlığı kimileri için rahatsız edici olsa da ne yazık ki bölge şartları başka türlüsünü el vermiyor!)
Francisken rahiplerine, çevredeki manastırlarda yaşayan rahibelere rastlarız hep eski şehrin sokaklarında gezerken. Hani çoğu arap dükkan sahiplerinin sizleri karşıladığı tipik Ortadoğu dükkanlarının olduğu o daracık taş yollarda yürürken. Her milletten, her dinden insan yanınızdan geçer.. Bir çok dil duyarsınız bir anda etrafınızda. Bazen anlamadan bakarsınız bir anda karşınızda Ortodoks Kilisesinin yerini soran Rus Turiste.. St-Sepulcre Kilisesini görmeye taa Amerika'dan gelen gruplar geçer Ağlama Duvarının önünde dua eden Hasid Yahudilerinin biraz ötesinden.
Yukarıda kalan Al-Aksa'ya ise sadece Kuran'dan kimi sureleri ezbere söyleyebilenleri alır kapıdaki Arap görevliler.. Buranın normal şartlar altında tek sorumluları onlardır.
Üç din burada dua eder  kimi günde üç,  kimi  beş kere ya da kaç kez gerekiyorsa.

Al Aksa'dan birilerine karşı terör estirmek için önlerine gelene taş atmadıkları, saldırmadıkları sürece onlar için de kesinlikle sorun yoktur burada ! Ama cami'de barut, patlayıcı madde , kafa göz yarmak için koca taşlar ve silah saklayanlar  kutsal mekan kelimesini ağızlarına almaya utanmalıdırlar.

Papa'nın Jerusalem'i Israel'in başkenti olarak kabul etmemesini Rabat'taki toplantıda hatırlatması ilginç bir yer ve zamanlamadır bence.  Bu toplantı sonrası böyle bir açıklamayla Papa Israel'e karşı Arap dostlarımızın yanındayız ve 1967'de Ürdün'den alınan bu topraklardaki Israel'in varlığını reddederken , Ürdün, Mısır ve Suriye'nin Israel'in güvenliğini tehtid eden hareketlerinin bir sonucu olarak başlayan bu savaşın getirilerini reddederken Uluslararası alanda BM tarafından geçmişte açıklanmış olan bildiriyi bugün de hatırlatarak bir kez daha  kınıyoruz demiştir Israel'e.


Ortadoğu kaynayan bir kazan.
Her tarafta savaşlar var.
Sünniler ve Şiiler yıllardır birbirlerinin boğazlarını kesiyorlar.
Ortadoğunun dört bir yanında yüzyıllardır ne savaşlar bitti, ne fakirlik, ne bağnazlık ne cehalet ve eşitsizlik.
Son yıllarda tekrardan iyice alevlenen kabile ve din savaşları Ortadoğunun her köşesinde insanları cehenneme sürüklemeye devam ediyor.
Sadece Suriye'de son sekiz yılda milyonlar savaşa yenik düştü.
Irak'ta , Yemen'de Suudi Arabistan ve İran hiç bitmeyeceğe benzeyen bir savaşın içindeler
Yemen'de  her on dakikada bir çocuk ölüyor.
Jerusalem'de barış istediklerini söyleyen Fas Kralı Ortadoğu'da her dinin özgür yaşandığı tek adresin neresi olduğunu görmezden gelmeye devam ediyor. Onlar gerçekleri görmezden gelmeye devam ederken bu bölgede yaşayan   Hıristiyan'ları buldukları yerde öldüren Daaş militanları başka inançların mezarlarına bile tahammül göstermiyorlar. Kırdıkları heykeller, yıktıkları ibadet yerleri onlar için sürdürdükleri kutsal savaşın bir parçası.

Tüm bu kaos'un orta yerinde küçücük bir ülke var ki tüm savaşlara rağmen hala daha Şalom Aleihem şarkısını bağıra bağıra söyleyen gençlerin Ağlama Duvarı'ndaki Hora'sına karışan kilise çanları ve müezzin sesiyle birlikte masmavi gökyüzünün altında gülümsemeye devam ediyor!!

Papa'ya, Avrupa'ya , Türkiye'ye, İran'a ve tüm karşı gelenlere rağmen!!!




Batya R. Galanti

DEĞİŞMEYEN  ZİHNİYET!


Erdoğan son günlerde hiç olmadığı kadar Israel televizyonlarında boy gösterisi yapıyor.
Her gün ağzından çıkardığı yeni, yepyeni inciler kulakları dolduruyor.
Ne şanslıyım ki bu adamın ülkesinde yaşamıyorum derken birden adamı her gün salonumda görür oldum.
Netahyahu'ya sözde laf yetiştiriyor..
" Siz öldürmeyi iyi bilirsiniz!", sizler katılsınız!" demiş geçen hafta sanırım.
Kendileri ülkede azınlık bırakmadılar o ayrı..
Anadolu'da Osmanlı'ya kadar yaşayan, var olan, soluyan yüzde yirmilik hıristiyan nüfus bugün  yüzde ikilerde!
Bu nasıl oldu acaba???

Geçtiğimiz gün bir kez daha  kükredi.. Eh ne yapsın, seçimleri var ya.
Olan bize oluyor,  her seferinde bu sempatik sürati tv'de görmek!.
Neymiş Trump Golan Tepeleri üzerindeki Israel hakimiyetini tanıyacakmış.
Şöyle demiş kendisi. " Biz buna izin vermeyiz!"
O izin vermezse olmaz tabii!!
Erdoğan'ın hani o 1000 küsur odalı sarayı var ya ( Görmemişin sarayı olmuş içine 1000 tane oda koymuş) .. İşte bana öyle geliyor ki o odalardan birine bir dev aynası koymuşlar, her sabah kendine o ayna'da bakıp " Ben neymişim be abi!  desin diye!
İstediğim olmazsa " Kükrerim ben!" diyor mahallenin kabadayısı.
Kim korkar hain kurttan!
Netanyahu yetmedi, Netanyahu'nun oğluyla da çatıştı bu sefer.
Hani sürekli kendilerinin Yeruşalayım'ın bekçileri olduğunu söylüyor ya.
Efendim " Kudüs Müslümanınmış!"
Müslüman'dan evvelini ona kimse öğretmemiş.
Adamın tarih bilgisi de sıfır.
Zaten ne bilir ki bu adam ve peşindeki koyunları sadece Kuran'dan medreseden başka.
Bu kez, Yair Netanyahu ona  İstanbul'un senelerce nerenin başkenti olduğunu hatırlattı tabii..
Ona Bizansı Constantinopolis'i anımsattı ..



Taa İ.S 354'ten II.Mehmed'in orayı aldığı güne dek..
1000 yıldan fazla Doğu Bizans Imparatorluğunun Başkenti değilmiydi İstanbul.
Yalan mı??
Aman efendim Erdoğan çok sinirlendi.
Orası Constantinopolis değil,  Artık; "  İslam' bol " muş!!
Zaten ne varsa bu sözcüğün içinde var!

Ve en sonunda döndü dolandı getirdi lafı Hagia Sophia'ya!!
Aya Sofya için karar vermiş artık müze değil cami olacakmış..
Zaten yıllardır içlerinde ukteydi.
Türkiye'nin başka derdi yoktu ki
Ekonomi, geçim, işsizlik, sağlık, bilim, kültür..
Bunlar dan kime ne??
Varsa yoksa Aya Sofia...
1453'ten beri Aya Sofia taklidi camii inşaa etmekten yorulmadılar şimdi sonunda özünde Kilise olan bu mekanı yeniden camii'ye çevirecekler ve kurtulacaklar.
Onların da dine verdikleri saygı bu kadar..
Ne mantık ama!!

                                                                                Hagia Sophia

Başkasının inancına el atmak.. Bundan daha çirkin ne olabilir?
Geçmişte, 11. ile 13. yüzyıllar arası çıktıkları Haçlı Seferleri'nde  Hıristiyanlar da fethettikleri şehirlerdeki camileri sinagogları Kilise'ye çevirmişler..
İspanya'da Andalusya'da örneğin bu şekilde çok sinagog ve camii örnekleri vardır.
Ancak bugün acaba hangi Hıristiyan böyle bir şeyi yapar? Yapmayı kabul eder?
Çünkü kimileri tarih içinde evrim geçirdi, geliştiler ve değiştiler . Kimileri ise hep aynı noktada kalakaldılar.

Aynı çürümüş zihniyetle yaşamlarını sürdürmeye devam ediyorlar.

Sonra da soruyorlar, biz niye ilerlemedik diye?





Batya R. Galantı







\

HAMAS'LA YENİ BİR SAVAŞ MI?


Israel son günlerde yeniden çok gerilimli bir dönemden geçiyor. Bir taraftan 9 Nisan'da yapılacak genel seçimlere doğru adaylar ağır bir propaganda savaşı içindeler. Diğer taraftan  Gazze'deki politik ve ekonomik çıkmazın getirdiği sıkıntıların yine direk Israel üzerindeki yansımaları..

Dün sabaha karşı on gün aradan sonra Israel'in merkezinde birden bire yeniden alarmlar çalmaya başladı. Ne olduğunu şaşıran insanlar daha gözlerini  açmaya bile vakitleri olmadan yataklarından çektikleri çocuklarıyla güvenli bir yere sığınmak için koşturmak durumunda kaldılar.

Israel yeniden Hamas'la bir çatışmanın eşiğinde gibi görünüyor.

          

Bugünlere neden gelindi diye sorarsak..Nedenler çok..

Öncelikle Gazze'deki hayat şartları halkı zorladica Hamas'a olan baskı artıyor.

Kaybedecek bir şeyi olmayanlar  artık Hamas'a karşı ayaklanmaya başladılar.

Bu kez, ne Hamas'ın tehtidleri, ne infazlar ne hiç bir şey Gazze halkını isyan etmekten alıkoymaya yetmiyor..

İşsizliğin maksimum boyutlarda olduğu Gazze'de hayata tutunmaları için yeterli sebepleri olmayan insanların gelecekten beklentileri gittikçe azalıyor.

Güvenlik nedeniyle onlara gelen kısıtlamalardan da yeterince etkilenen bir halk artık hesap soruyor.

Ne hamas'ın katı cezalandırma yöntemleri ve ne de sıkı yönetimi karşısında atık sinip oturmaya hazır değiller.

Halkı mahkum ederken kendileri krallar gibi yaşamaya devam eden Hamas yönetimi Fatah'la olan güç kavgasından iyice zayıflamış görünüyor. Çünkü Uluslararası çevrelerde tanınan adres onlar değil Abbas. Yardımların çoğunu alan ve esas gücü elinde tutan da o.

Evet Katar yönetiminden ve kimi İslami Radikal kesimlerden aldıkları milyonlar  var belki . Ama tahminim o paralar şimdiye dek terör tünelleri inşaasında ve roket imalatlarında Hamas için ancak yeterli oldu.

Hamas bu durumda Israel'e olan baskısını artırmak niyetinde görünüyor. Bunun için artık her yolu denemeye hazır.

Bu hafta Gazze sınırına ilk yürüyüşüşlerinin yıl dönümü. Büyük olaylar planlanıyor.

Hamas yine sınıra yığabildiği kadar insan yığacak.. Sakat , çocuk, kadın farketmeden.. Molotov kokteyleriyle, yangın balonlarıyla on binlercesini karşılamak için bekliyor yeniden Israel Ordusu. (!)

Dün sabaha karşı Hamas;ın fırlattığı roket yüzünden yerle bir olan bir evden aynı aileden 7 kişi yaralı olarak kurtulmayı başardı. Ve şimdi bu son saldırının ardından Israel Ordusu yeniden alarmda.

Gazze sınırında askeri bir bölge oluşturuldu.

Yedek askerler hizmete alınıyorlar..

Bizi yeniden çatışmalı vuruşmalı günler mi bekliyor göreceğiz..

Binlerce yıldan sonra yeniden eve dönüş keşke daha az sancılı olsaymış !




Batya R. Galanti

NEREYE GİDİYORUZ?



Yıllar evvel İstanbul'da  Yeni Zelanda'lı bir turist bana, " Kendimi Yeni Zelanda' da doğmuş olduğum için son derece şanslı hissederim!"  demişti.

Çok doğal bir tavırla konuşmuştu ve ben o an o adamın söylediği bu sözleri hiç bir şekilde kendini beğenmişlik, ukalalık  olarak algılamamıştım.  Adama sadece hak vermiştim.

Yeryüzünde yaklaşık 200 kadar ülke mevcut, Tüm bu ülkelerin içinde Pasifik Okyanusu'nun güneybatısında yer alan bir tanesi var. İnsanlarının dünyanın en mutlularından biri olduğu, huzur içinde yaşayan bir ülke. Yaklaşık 270. 000 km karelik bir yüzölçümünü kapsayan topraklarının üzerinde yaşayan dört buçuk milyon nüfusuyla,  dağların mükemmel kumsallarla buluştuğu,  kuzeyindeki subtropikal ikliminin güneyinde soğuk kışlarla yer değiştirdiği , fiyordlar, koylar ve yeşilin her tonunun gözleri doldurduğu tarifi zor güzelliklerle ziyaretçilerini büyüleyen bir ülke.
Sadece doğasıyla değil, yaşam standardıyla. insana sunduğu hayat kalitesi, rahat, huzurlu ortamıyla da dünyanın en sayılı medeni ülkelerinin başında gelirken dört bir yanında okyanusun onlara sorun yaratmayacak canlılarının komşuluklarıyla da bambaşka bir ayrıcalığa sahip olduğunu insana hissettiren adeta bir barış adası gibi. Aynı biraz açığında yer alan Avustralya gibi!
Ama ne yazık ki işte bu barış adası geçen gün insanın hayaline bile gelmeyecek bir olayla sarsıldı..

Bilgisayar Çağının getirdiği iletişim hızıyla dünyada her tür fikrin, düşünce ve akımın , bazen de  ekstrem fikirlerin, medeniyet, medeniyetsizlik ve herşeyin son hızla birbiriyle  buluştuğu İnternet ortamında bazen düşünsel açıdan insanların kendilerini kaybedebilmeleri mümkün olabiliyor.
İşte bu şekilde sosyal medyanın içinde doğan, büyüyen ve yayılan şeytansı kimi yaratıklar içinden bir tanesinin  Yeni Zelanda'nın huzurlu ortamını bile bozabilmesinin ne derece mümkün olduğuna tanıklık etti sadece o ülkenin sakinleri değil, tüm dünya. Bir deli, aklını kaybetmiş bir adam dünyanın en sakin köşelerinden bir tanesinde öyle bir eylem gerçekleştirdi ki insanların kanı döndü bir anda!
Avustralyalı bir beyaz adam  Yeni Zelanda'nın Christchurch şehrindeki bir camii'ye başına yerleştirdiği kamerası ve elinde taşıdığı yarı otomatik silahla girerek o an orada namaz kılmakta olan  çoğu Bangladeşli müslümanların üzerine ölüm kustu. Neymiş beyazların içine karışan koyu renkli müslüman nüfusu yok edecek. Neymiş, beyazlar yerine Avrupa'da çoğalan Ortadoğulu, Afrikalı adamlara dur diyecek.. Onların yaptıklarının da ayrıca öcünü alacak önüne çıkartacak tüm masumlardan..
Yerel polisin açıklamalarına göre, Yeni Zelanda'da son 6 yılda gerçekleşen toplam cinayetlerden fazla insanı dakikalar içinde öldüren bu adam  dünyamızın geldiği delirme noktasının yeni bir örneğini yaşattı insanlara tekrardan. . Yaşlı, çocuk demeden , gözlerinin yaşına bakmadan  hayatlarını ellerinden alarak.
İnsanoğlunun  içinde yaşayan o şeytan bir kişinin içinde daha hortladı tekrardan..
Olayın ardından bir gün sonra Watsapp'tan bir ileti geldi bana . Ne olduğu belli değildi. Açtım.. İnsan vücuduna takılı kameradan çekilmiş görüntülerde birisi bir park yerinde koşar gibi hızla tek katlı bir binadan içeri giriyordu .. Ne olduğunu anlamaya fırsat kalmadan elindeki makineli tüfekle önüne gelen herkesi soğuk kanlı bir şekilde kurşuna dizmeye başladı.  İnsanlar saniyeler içinde yerlere düşüyordu.. Çığlıklar makineli tüfeğin kustuğu kurşunların sesiyle birbirine karışırken ben  daha fazla bakamadan görüntüyü kapattım.... Korkunçtu!
Televizyonlarda haberlerde olaydan bahsedilirken konulan sansürün bir anlamı yok sanırım. Çünkü kullandığımız internet içinde sansür yok! Birileri bu dehşetten para kazanmaya devam ettiği sürece de sansür olmayacak galiba.
Bu yüzden bana ulaşan o filmi aynı gün kaç milyon insan seyretmiş olabilir bilmiyorum. Ya peki kaç " "çocuk" izlemiş olabilir bu dehşet katliamı..
Gerçi her gün internette oynadıkları oyunlarda aynı tür cinayetleri adeta gerçekle bire bir yakınlıkta yaşayarak oynayan bugünün çocuklarının dünyaya bakışılarının ilk günden nasıl bir çarpık çizgide geliştiğini düşününce irkiliyor insan!

Bir tarafta Cihad fikriyle kafaları celinmiş kimi radikal dincilerin propagandaları , diğer tarafta hiç bitmeyen Beyaz Irkın üstünlüğü kuramlarıyla ortaya çıkan başka tür psikopatlar ve her birinin kendilerine özgü tamamı komplo teorileri üzerine kurulu tezlerle genç kitleleri içlerine sürükledikleri internet siteleri, Facebook grupları ve You Tube kanalları, clipler, yazılar, bloglar.. Ve bin çeşit hastalıklı propaganda gruplarının insanlığa verebilecekleri zararların boyutları..

Dünya küçücük bireylerin kocaman korkunç devlere dönüştüğü bir zamana geldi..

Psikopat insanların internette yaptıkları aramalardan, paylaştıkları şeylerden, girdikleri gruplardan haklarında toplanabilecek yeterli bilgi var aslında.

Hükümetlerin, yetkililerin, internet üzerinde etkileri olan tüm sorumluların ve sosyal media devlerinin  hep birlikte kontrolü ele almalarının zamanı gelmedi mi acaba ?

ISRAEL MERKEZINE ROKETLER!



Bu gece elimde cep telefonum konuşurken tam haber saatinde televizyonun ekranında Israel'in merkezinde alarmlar çalıştığını gösteren yazılar çıkmaya başladığını gördüm. Tüm Israel merkezinde sirenler çalıyordu. .  O an bizde herhangi bir siren sesi duyulmassa da ister istemez birden bire çok heyecanlandım.,,,
Peki muhabir nerede  ? Neden kimse konuşmuyor, neler oluyor ?? diye düşündüm bir an aptal gibi.. Sonra onların da merkezden yayın yaptıkları için o an sığınakta oldukları aklıma geldi. Sirenler bittikten bir iki dakika sonra kuvvetli iki patlama duyduk.

Sonradan verilen bilgilere göre, Gazze'den İslami Cihad Örgütü tarafından Israel'in merkezine atılan iki roket açık alana düşmüş.

Bu gece Güvenlik Kurulu acilen toplantıya girdi. Bu toplantıdan çıkacak kararın ardından böylesi bir süpriz saldırının  önümüzdeki saatler ve günlerde neleri getireceğini göreceğiz.

Seçimlere az bir zaman kala ya bir kaç gün sürecek bir çatışma ya da çok daha ciddi bir operasyon , belki de yeni bir savaş bizi bekliyor olabilir mi? Hamas bu kadarını göze almış olabilir mi peki?

Abu Mazen'le bir süredir aralarında süren antlaşmazlıklar..Gazze'deki iki milyon nüfusu idare etmekte zorlanan Hamas. Günde sadece sekiz saat elektrik alan bir halk .. Bugün Gazze'de Hamas'a karşı olan protesto gösterilerini Hamas polisi silahla, kaba kuvvetle bastırmaya çalıştı.

Hamas gün geçtikçe yanlış yönetiminin, boyun eğmezliğinin kötü sonuçlarının hesaplarıyla uğraşmak zorunda kalıyor. Gücü elinde zorla tutmaya çalışırken , kendi halkını sömürerek, ezerek ve baskıyla nereye kadar idare edebilecek acaba? . Ödün vermemekle , Israelle antlaşmaya varmamakla işler karışmaya devam ediyor.

Bu son durumda kendisi için en kolayı halkının tepkisini Israel'in üzerine yöneltmek. Bu yüzden tam bugünde işte Israel'e Gazze'den roketler atıldı..

Israel'in merkezine.. Amaç belli!

Şimdilik Israel dışındaki basında buradaki son dramatik gelişmeler hakkında çıt yok. Hiç bir şey olmamış gibi.. Fox News dışında hiç bir haber kanalında Israel'in merlezine atılan roketler hakkında en ufak bir şey yazılmamış. Sanırım yazmak için Israel'in tepkisini bekliyorlar..
İşte o zaman çıkacak  başlıklar şöyle olacak;

" Israel bu gace Gazze'yi vurdu!!"



Batya R. Galanti

 KARANLIK KORKUSU     



İnsanların kaçta kaçı karanlıktan korkar? Ya da çocukların kaçta kaçı karanlıkta kaldıklarında dünya sonu gelmiş gibi bir hisse kapılır? Karanlık korkusu  en bilindik , en yaygın korkulardan bir tanesidir sanırım. Karanlıktan korkmak insana çok ta mantıksız gelmez sanki .  Çünkü sağlıklı zihinler için mantıksız denecek bir çok fobinin yanında karanlık korkusu içinde herşeye rağmen mantıklı bir şeyler barındırır . Karanlığın içindeki gizem, bilinmezlik insanın en hassas olduğu hislerden biridir mutlaka. Göremediğimiz bir dünyadaki  bilinmediklerin içinden bizi tehtid edebilecek tehlikelere karşı içimizde beliren içgüdüsel bir tepki..
İnsanın büyüme çağında geçirdiği doğal evrelerden biriymiş belli oranda bir karanlık korkusu. Daha iki yaşına varmadan  ortaya çıkan ve sonra  gelişimin  ileriki evrelerinde  yavaş yavaş kaybolan bir korku.  . Kimi insanlar ise çocukluk dönemi içinde ya da daha ileride  yaşadıkları bazı tatsız olaylar ya da bazen genetik bir eğilimin neticesi olarak ta kimi korkulara takılıp kalabilmektedirler. Ve bu korkular yerinde tedavi edilmediği zaman  erişkinliğe varana kadar  gittikçe daha büyük boyutlara varabiliyor...
" Karanlık korkusu "  denildiğinde benim aklıma küçük bir kız çocuğu iken Şişli'deki evimizde yaşadığım geceler  gelir bir anda. Geniş bir apartman dairesinde geçen çocukluğumda,  her gün batımının ardından gelen elektrik kesintilerinin kafamın içinde dönüp duran tuhaf hayalleri Hollywood yapımı Korku filmlerini aratmayacak senaryolara döndürdüğü seneler...
Herşey aslında bir çeşit kötü rastlantılar bütününün bir sonucuydu benim açımdan. Her an her saniye elektrikler kesilen bir şehirde dünyaya gelmiş olmanın yanında yaşadığımız apartmanın giriş katında yıllar yılı boş, terk edilmiş bir halde duran Perili evle ilgili söylentiler benim karanlık korkuma tuz biber ekmeye yetmişti..
Her gece gezintiye çıkan ruhların varlığı ile ilgili  söylentilere destek veren gizemli akşamlarda kararan merdivenlerden birinci kata bir çırpıda varmak için basamakları koşarak çıkmaya çalıştığımda çocuk yaşta kalpten gidebilirdim belkide..
Bir aralar düzenli olarak elektrik kesintileri uygulanıyordu. Ve bu yüzden bu kesintilere karşı hazırlıklıydık tabii. Her gece kesilen ışıkların ardından eller otomatik olarak kibritleri ve mumları arardı. Hatırlıyorum bir iki mum yaktıktan sonra annem tamam yeter derse de ben . Yok anne yetmez,  derken oturma odasını Kung Fu ' ya çevirirdim.  Her tualete gitmek ihtiyacımda ise elimde tek bir mumla oturma odasından koridora çıktıktan sonra tualete kadar olan iki metrelik mesafeyi bile gözüm yemezdi . Böylelikle ihtiyacımı genellikle iki saat sonrasına kadar halletmemeyi tercih ederdim bir çok kez.
Karanlık ve ben iyi dost olamamıştık çocukluğumda. Çünkü kısmetime oradan buradan duyduğum saçmasapan hikayeler kafamda kocaman öcülere dönüşmüştü. Beynimin içindeki tuhaf hayaller her gece yatağımda  ya da her ışıklar kesildiğinde kendimi en güvende hissetmem gereken evimde çalan tehlike çanları gibi büyüyorlardı .
Nedense anne ya da babama bu korkularımı açmayan ben sanırım çocukluğumda çok içime kapanıktım. Korkularınızı paylaşmadığınız sürece onlara birilerinin çare bulması ise imkansızlaşıyor..
Geceleru annemler ışıkları söndürüp yataklarına girdikten sonra  koridorun orta yerindeki küçücük odamdaki yatağımda senaryolarımla başbaşa kalıyordum. Duyduğum her tıkırtının  hemen  aşağımızdaki boş olan perili daireden yukarı çıkan hayaletin çıkardığı sesler olduğundan emindim..
Sonunda bir gün babama gece karanlıktan korktuğumu söyleyerek bana bir ampul almasını rica ettiğimi hatırlıyorum. . Hani elektriğe direk takılanlardan. Ertesi gün babam ampul getirdi. Küçük kırmızı bir ampul. Ne kadar sevinmiştim Gece olunca ampulu odamdaki duyun yanındaki deliğe koydu babam . Ardından ışıklar  yeniden kapanarak herkes uykusuna çekildi. Bense  ampule gözlerimi diktim. Işığı hayal etmeye başladım  ama ampul kendini bile aydınlatmıyordu. O gece nasıl uyudum bilmiyorum.. O gece ve diğerleri hep korkuyla geçti ..
Ama hayatımın en korkulu anlarından biri sekiz dokuz yaşımdayken evde tek başıma olduğum bir güne rastlar.. Evde benden başka kimsenin olmadığı bir gün birden bire ışıklar kesilmişti yeniden. Ben o upuzun koridorun sonundaki oturma odasında oturuyordum. Kış vakti idi ve saat yedi civarıydı. İstanbul'un zifiri karanlık sokaklarını aydınlatan tek şeydi dükkanlardan, evlerden yansıyan ışıklar. Ve onlar da söndü mü şehir bir anda tamamen karanlığa gömülürdü. Yani evinizde ışık olmayınca başka hiç bir yerden bir yansıma olması mümkün değildi. Ben yerimden kalktım, o kadar karanlıktı ki eşyalara çarpıyordum. Panik halindeydim. Koridora doğru çıktım. Koridorun her yanında, sağda solda odalar ve tualet vardı. Geçtiğim her odanın içinden üzerime sinecek bir şey bekliyordum.. Nasıl da koşuyordum Kalbim öyle hızlı atıyordu ki. Mutfağa vardığımda çekmeceleri, rafları , her yeri yokladım kör ellerle yok ve yok. Ne mum, ne kibrit.. Ağlamaya başladığımı hatırlıyorum. Dışarısı son derece soğutu benimse ayağımda sadece çoraplar vardı ve üzerimde paltom da yoktu ki kendimi dışarıya atayım. Anahtarlar da nerede bilmiyordum. Salona gittim, salonun camına Garfield kedi gibi yapıştım . Arkamda duran o koca karanlık evin içinden her an bir varlığın bana süpriz yapması korkusu o kadar benliğimi kaplamıştı ki camın hemen oradaki sıcak radyatörün üzerine dizlerime oturuyor buz gibi soğuğa rağmen açtığım camdan aşağıya bakıp duruyordum . Annemin bir an önce eve dönmesi için yalvarıyordum... O gece ne kadar zaman o camın önünde beklediğimi anımsamıyorum..
Yıllardan sonra aşağıdaki perili daire büro olunca ben ilk kez huzurla nefes almaya başladığımı hissettim. Korkular, hayaletler, öcüler bir anda silindiler zihnimden, benliğimden . Karanlıkla birleşen perili daire hikayesinin gizemi bir anda dağılıverdi . Hayaletlerin yerini gerçek insanlar aldı..
Bugün  zifiri karanlık hiç bir yer kalmadı. Benimse geceleri yatağıma yattığımda salonda açık kalan laptopun ışığı bile uykumu bir anda dağıtmaya yeter oldu..



Batya R. Galanti 

Işgalci Devlet!




Israel işgalci devlet!!!
Batı Şeria'daki Yerleşim Birimleri barışın " tek " engelidir.
Israel Ulusulararası hukuku ihlal ediyor...
Bölgeye barışın gelmemesinin tek sorumlusudur İSRA "IIILLL "......
"Kahrolsun İsraiiilll!!!"

Türkiye'de iki günde bir Erdoğan ya da onun adamlarından birinin ağzından dökülen sözlerdir bunlar.. Ya da zaman zaman Taksim'de, Beyazıt Meydanında orada burada düzenlenen mitinglere yansıyan görüntülere iştirak eden haykırışlardır. " Kahrolsun İsrail"!! Ne hikmetse onlar kahrolsun dedikçe Tanrı Israeli  yüceltiyor.  Daha geçtiğimiz hafta ay'a insansız mekik göndermek şerefine erişen dördüncü ülke oldu Israel.
Atatürkçü ve Şeriatçının tek ortak olduğu noktadır Israel karşıtlığı. Ama sadece Türkiye'de  intizar edilmiyor ki ısrael'e... Heryerde aynı.. Amerika'da, Avrupa'da.. Aşırı sağcılar, aşırı solcular, ortada olanlar,  yeşiller, komünistler, hayvanseverler, hümanistler , radikal olan ya da olmayan tüm grupların genelde buluşma noktasıdır Israel nefreti.  Neyse ki ortak bir bileşen bulmuş herkes. Ne mel'un bir ülke bu böyle. Filistin sorunu bir tarafa bir çoğuna göre, hatta Avrupalı bir çok politik ağızdan duyulmuş söylemlere göre Ortadoğu'daki tüm katliamlar sonuçta Filistin sorunuyla alakalıdır. Tüm bu bölgeye  barışın gelmemesi Filistin sorununun çözüme ulaşmamış olmasına bağlıdır. Hatta Avrupa'ya akın edenler de bu yüzden bırakmışlardır Afrika'yı, Ortadoğuyu.. Israel olmasaydı kimi suçlayacaklardı kim bilir? Avrupa Başkentlerinde  kendi dertlerini  bir kenara bırakacak olsalar  ilk akıllarına gelen şey  ; " Filistin Sorunu" oluyor.. Dünya'da başka hiç dert yok tabii. Suçluyorlar efendim Israel Kolonialist Devletmiş.  Filistinlilere ait yerlerde yerleşimler kuruyormuş!! Israel barışın en büyük düşmanı. Bu yüzden Araplar zavallı!! Hayatımda tanıdığım en küçük emperyalist ülke tabii o da ayrı!!
Aslında dünya'nın dört bir köşesinden Israel karşıtlarıyla konuşacak olsanız  bir çoğuna göre 1967'de alınmış topraklarla sınırlı kalmazlar onlara göre tüm Israel gayri meşrudur aslında. Israel kıçlarına batan bir diken hissi veriyor çoğuna. Onlara göre Israel hiç olmamalıydı. Yahudiler de zaten fazlalık değilmiydiler 1940'larda el birliğiyle yok etmeye kalktıklarında.

Bakmak lazım Israel nereyi işgal etmiş önce!

1917 Balfour Deklarasyonuyla ilk tohumları atılırken ve 1920'de toplanan San Remo Konferansı'nda biraraya gelen Müttefik Devletleri'nin  Balfour deklarasyonunu destekleyip onayladıkları bildiride gelecekte kurulacak olan Yahudi Devleti belgelerle tasdiklenmişti.  1945'te Birleşmiş Milletler'in 80. maddesi uyarınca da bu topraklara aynı şekilde onay verilmiş.

1947'de,  BM Israel Devleti ile Filistin'in yan yana kurulması çağrısında bulunurken Araplar bu çağrıya direk olarak karşı çıkmışlardır.  Ve sonuçta 14 Mayıs 1948'de  BM'in tasdikiyle Yahudi Devleti  bağımsızlığını ilan etmiş oldu.  Bunun üzerine çevre civardaki tüm Araplar Israel Devletine sadece karşı çıkmakla kalmamış kurulduğu günün ertesi günü tüm güçlerini biraraya getirerek top yekün saldırıya geçmişlerdir.  Amaçları o güne dek  hiç var olmamış  Filistin Devletini kurtarmak degil, yeni kurulan Yahudi Devletini zaman kaybetmeden yıkmaktı.
Israel tarafından özgürlük ve bağımsızlık , Araplar tarafındansa Nakba diye adlandırılan 1948 Savaşı sonrasında Ürdün , Şeria nehrinin olduğu bölgeyi önce işgal sonra da 1950'de  ilhak etti.  Bu ilhakı dünya'da İngiltere ve Pakistan dışında tanıyan hiç bir ülke olmadı. Yine Ürdün tarafından buraları ( İngilizce'de West Bank, ya da Fransızca'da Cisjordanie denen yer) Batı Şeria olarak adlandırıldı. O güne kadar yasallığı kabul edilmemiş bu toprak nasıl da 1967'de Israel'in ele geçirişiyle işgal sayılmış?!
Batı Şeria 1967 yılına kadar Ürdün'ün elinde kaldı. 1967 Savaşı ise yine Arapların Israel'e karşı toplu hareketlerinin bir sonucu olarak başladı.  Altı gün içinde Ürdün, Mısır, Suriye ve Irağın  karşı saldırılarını püskürtmek bir yana Israel bu savaş sonunda Gazze'yi ve Batı Şeria'yı Ürdün'den, Sina Çölünü Mısırdan ve Golan Tepelerini ise Suriye'den almayı başardı.
Bugün işgal toprakları olarak adlandırılan bu yerlerin çoğu öncelikle Israel açısından büyük stratejik öneme sahiptirler. ( Tabii arada 1978'de Sina Çölünü Mısıra barış antlaşması gereği geri verdiğini unutmamakta fayda vardır. ) Stratejik ve tarihsel. Israel Devletinin güvenli sınırlar içinde yaşayabilmesi için  büyük öneme sahiptir buraları.
Aslında kimsenin arzu etmemiş olduğu savaşlar sonunda Israel'in eline geçen yerler. Şehitler verilerek alınmış topraklar.  Ve aynı topraklarda yaşamaya devam eden iki millet
Yapılan yerleşim yerleri  bugüne dek kimsenin yaşamadığı,  tamamen boş arazilerde inşaa edilirken buralarda sadece Yahudi değil Arap yerleşim yerleri de vardır .
Günümüze kadar Israel'in varolma hakkını bile reddeden radikal İslami yok sayan Uluslararası cemiyet Israel'den kendisini ilk fırsatta denize dökmek isteyen düşmanlarına kendisi açısından hayati öneme sahip olan yerleri karşılığında hiç bir güvence olmadan geri vermesini bekliyor. Bugüne dek geri verdiği her karış toprağa  yerleşen radikal İslamın Israel için sadece ve sadece daha fazla terörle son bulduğunu bile bile.  2000 yılında boşalttığı Güney Lübnan'a yerleşen Hizbullah'ın bugün Israel için ne kadar büyük bir tehlike olduğunu bile bile , 2005'te Gazze'deki boşaltılan yerleşim yerlerinde Hamas'ın Israel'e karşı yürüttüğü terörü göre göre. Sina Çölünde konuşlanan ISİS'in tüm bölge için ne kadar büyük bir tehlike olduğunun bilinciyle bu akıma karşı bugün Mısırla ortak bir savaş sürdürmek zorunda olduğu halde.
Barış için kim güvence veriyor bize? Yarın,  geri verilecek topraklarda yeni yeni radikal akımların iki kilometre ötemizde bize karşı yapacakları korkunç saldırıları kim önleyecek? Bizi çok seven Avrupa mı? Yemen'de , Suriye'de, Irak'ta Yahudilere ihtiyaç duymadan birbirleriyle savaşan Araplara hiç sordular mı birbirlerini boğazlamaktan hala neden vaz geçmiyorlar diye?

Filistine destek vermek amacı ile Israel'e karşı hareket edenler,  sözde  hümanist noktadan hareketle yola çıktıklarını iddia eden BDS'çiler  acaba Yemen'de her gün kaç çocuğun öldüğünü biliyorlar mı?



Batya R. Galanti